Obilježena godišnjica smrti Ive Andrića

VIŠEGRAD – Profesori Srednjoškolskog centra „Ivo Andrić“ iz Višegrada položili su cvijeće na spomenike nobelovcu Ivi Andriću kod višegradske ćuprije i u Andrićgradu, povodom 45 godina od smrti velikog pisca.

Direktor Srednjoškolskog centra Divna Vasić rekla je da je današnje obilježavanje smrti Ive Andrića podsjećanje na njegov lični i umjetnički odnos prema Višegradu.

„Sam Andrić rekao je da je progledao pored ćuprije, da je svaki put prilikom prelaska sa lijeve na desnu obalu Drine zastajao pred veličanstvenim mostom Mehmed-paše Sokolovića, diveći se ljepoti i veličini same građevine. Dok su se druga djeca igrala, on je upijao priče starih Višegrađana na sofi mosta“, navela je Vasićeva.

Prema njenim riječima, svi istorijski događaja Višegrada složili su u njegovoj glavi sliku umjetničkog svijeta koji će kasnije uobličiti u svoje priče.

Vasićeva je napomenula da je Andrić do smrti njegove tetke Ane redovno dolazio u Višegrad, a poslije Drugog svjetskog rata u Višegrad je došao tri puta.

„Kada je posljednji put bio u Višegradu, oktobra 1972. godine, obišao je kuću u kojoj je proveo djetinjstvo, pogledao ćupriju i rekao da mu se sve to činilo mnogo ljepšim nekada ili je on htio da mu se tako čini. Na taj način su se Andrić i Višegrad oprostili jedno od drugog“, podsjetila je Vasićeva.

Profesor Srednjoškolskog centra „Ivo Andrić“ Dijana Inđić Milošević rekla je da ova ustanova obilježava značajne datume koji su u vezi sa životom nobelovca, a to su godišnjica njegovog rođenja, smrti i sadržaji vezani za manifestaciju „Višegradske staze“.

Nobelovac Ivo Andrić umro je na današnji dan prije 45 godina, a iza sebe je ostavio veliki književni opus.

Andrić je rođen u mjestu Dolac kod Travnika 9. oktobra 1892. godine, a preminuo u Beogradu 13. marta 1975. godine. Bio je srpski i jugoslovenski književnik i diplomata Kraljevine Jugoslavije između dva svjetska rata.

U mladosti je bio pripradnik pokreta Mlada Bosna, a diplomirao je i doktorirao u austrijskom Gracu.

Godine 1961. dobio je Nobelovu nagradu za književnost za roman „Na Drini ćuprija“.

Bio je član Srpske akademije nauka i umjetnosti. Njegova najpoznatija djela su „Na Drini ćuprija“, „Travnička hronika“, „Prokleta avlija“, „Gospođica“ i „Jelena, žena koje nema“, te razne pripovijetke i drugo.