Prije devet godina ostali smo bez Ljubomira Mutapčića „Čiče“

SJEĆANjE NA DOAJENA VIŠEGRADSKOG NOVINARSTVA

VIŠEGRAD – Navršilo se devet godina od kada je 4. Februara 2012. Godine, u 82. godini života preminuo Ljubomir Mutapšić, poznati višegradski novinar i hroničar.

Kao istinski doajen višegradskog i sprskog novinarstva pisao je za beogradske „Večernje novisti“ punih 45 godina, radio je za Radio-Sarajevo i mnoge druge elektronske i pisane medije, a osnivač je „Višegradskih novina“ i jedan od utemeljivača Radio-Višegrada.

„Najbolji dokaz da je novinarstvo bolest zavisnosti je novinar Mutapčić, koji je do posljednjeg daha pisao za svoj omiljeni list“, rekao je na komemoraciji njegov kolega novinar i dugogodišnji prijatelj Radoje Tasić.

Govoreći o Mutapčiću kao nekadašnjem radniku opštinske administracije, tadašnji načelnik opštine Višegrad Tomislav Popović je istakao da je Čiča, kako su ga svi zvali, bio odbornik u opštinskom parlamentu u više saziva i da se njegova riječ s pažnjom slušala, a ideje, uglavnom, prihvatale.

Njegov kolega novinar Slavko Heleta je na posljednjem ispraćaju na groblju rekao da je umro čovjek koji je Višegrad nosio u srcu.

„Čiča Ljubo je bio čovjek od koga su polazile brojne inicijative, novinar kome su se kao svojevrsnom domaćinu obraćale kolege po peru pri dolasku u Višegrad, čovjek koji je uvijek bio spreman za kafu i prijatan razgovor u najljepšoj ljetnjoj bašti od Beograda do Dubrovnika, kraj ćuprije na Drini, koja ga je uvijek i iznova inspirisala da piše i kada ga zdravlje nije služilo. Drugovao je sa običnim ljudima u kafanama i na ulici, bez ikakvih predrasuda, ne predajući se ni u podmaklim godinama“, rekao je Heleta.

Uz prisustvo brojih višegrađana sahranjen je, 6. Februara 2012. godine na Gradskom gorblju Crnča u Višegradu. Prema posljednjoj Mutapčićevoj želji, na putu ka groblju kovčeg sa njegovim posmrtnim ostacima preko mosta Mehmed-paše Sokolovića prenijeli su višegradski novinari i brojni prijatelji.

-Društvo treba da poklanja znatno veću pažnju medijima. Mnoge stavke u budžetu su za mene drugorazredne u odnosu na informisanje. Jer, «sve što nije zapisano, nije se ni dogodilo». Radio i Televizija, pa i internet, su značajni za informisanje građana, samo što je informacija koja se plasira putem njih prolazna i kratkog pamćenja. Zato se moramo s pažnjom odnositi našim štampanim glasilima. Štampani mediji su svevremeni, oni ostaju iza nas, za buduće generacije kao svojevrsni dokument.

Ovim riječima Ljubomir Mutapčić, doajen višegradskog i novinarstva širih prostora, zahvalio se januara 2007. godine tadašnjem načelniku opštine Višegrad Miladinu Milićeviću i svojim kolegama, prilikom uručivanja najvećeg opštinskog priznanja «Povelje Višegrada», na svečanom Novogodišnjem prijemu za novinare.

-Kad prelistam svoje tekstove koje sam pisao prije četrdesetak i više godina sjetim se tih dana, kao da je juče bilo. Evo, da pitamo danas najstarije višegrađane «Kad je stala Drina ispod ćuprije»(?), sumnjam da će se ko sjetiti. A to ima zapisano u mojim i tekstovima mojih tadašnjih kolega, sve je ostalo za istoriju, pričao je Čiča Ljubo.

Prisjećajući se svog prvog susreta sa novinarstvom, čiča Ljubo je zapisao da je sve počelo davne 1950. godine, na odsluženju vojnog roka, kada je uređivao zidne novine.
Nakon vojske počeo je pisati, prvo u Zadrugaru, zatim u Turističkim novinama i Borbi.

-Pišem ja tako za Borbu kad dobijem pismo. Kažu osnovane Novosti i to večernje. Počnem tako od prvog broja i evo i dan danas, u 77. godini života sam aktivni dopisnik ovih najtiražnijih dnevnih novina u predratnoj Jugoslaviji, a i danas, sa sjetom je govorio Čiča Ljubo.

-Moje bavljenje novinarstvom je na zalasku. Mlađim kolegama savjetujem: njegujte informisanje u svim oblastima, ali da ono bude istinsko, stručno obrađeno i na nivou ovog svojevrsnog zanata koji se prije svega mora voljeti i neprekidno učiti, da se putem vaših tekstova i drugih priloga daleko čuje, vidi i čita o našim krajevima, ljudima i događajima, često je savjetovao mlađe novinare, koji su ga izuzetno cijenili.

Povodom 25. godina Novosti, prije rata, proglašen je dopisnikom godine, a slično priznanje dodjeljeno mu je i nakon minulog odbrambeno-otadžbinskog rata.