Podržimo Momira Ašonju

ROGATICA – Na 68. izboru 10 najboljih spotista Republike Srpske u organizaciji dnevnog lista „Glas Srpske“, koji će se održati 12. ovog mjeseca (decembra) u Banskom dvoru u Banja Luci uz direktan prenos na Radio televiziji Rpublike Srpske kao kandidat naći će se i jedan Rogatičanin, Momir Ašonja, koga je predložio Šahovski savez invalida Republike Srpske. Njegov plasman zavisiće i od SMS glasova čitalaca ovog lista i drugih koji mogu i žele da glasaju.

Zato, bilo bi lijepo da svi koji znaju i neznaju Ašonju velikog zaljubljenika u šah i tu drevnu igru, bar sa područja Sarajevsko-romanijske regije uzmu telefon u ruke i glasaju za ovog kndidata.

Glasati se, uz neznatne troškove od 1,20 KM + PDV, može tako što u SMS poruci se napiše: GL zatim razmak te broj opcije za koju se glasa,a to je u ovom primjru broj 15. i pošalje na broj: 091 610-102.

A evo ko je Momir Ašonja

INVALIDNOST NIJE SMETNJA ZA USPJH U SPORTU

Treći put Bog pomaže, narodna je izreka, a Momir Ašonja iz Rogatice, koji živi i sportski djluje u Istočnom Sarajevu, nada se da će njemu pomoći da uz treću nominaciju za sportistu godine bude i izabran na prijedlog Šahovskog saveza invalida Republike Srpske (RS).

Moj početak bavljenjem šahom, počinje priču Ašonja, datira iz vremena kad sam bio dječak i živio na selu, u Rađevićima kod Borika. Pošto sam i tada bio sa primjetnim hendikepom zbog slabovidnosti nastojao sam da ni u čemu ne zaostajem iza mojih vršnjaka. Pružila mi se prilika da se bavim šahom i ja sam je maksimalno iskoristio. Vrlo brzo sam „pregazio“ moje vršnjake koji nisu imali moj ili bilo koji zdrvstevni problem i sve čšće matirao i svoje šahovske učitelje.

Išao sam logikom da se ja sa hendikepom moram više zalagati od onih koji su zdravi, morao sam više i marljivije raditi nego oni. Šansa je bio šah. Naravno, kao i svaki drugi početnik pošao sam od nule i pravio korak po korak, sa turnira na turnir iz pobjede u pobjedu, a bilo je i poraza od boljih od kojih sam učio i napredujući došao do majstorskog kandidata.

Kako su išle godine i posebno nakon promjene mjesta boravka i moj prelazak u Sarajevo, tako sam i ja napredovao. Nisam se nikad šahom bavio profesionalno, ali je ta drevna igra mudrih toliko ušla u mene da sam se sa šahom jutrom budio i kasno noću lijegao na spavanje. Bio je moja najveća ljubav i opsesija ne rijetko i na ličnu i porodičnu štetu. U šahovskom klubu provodio sam više nego kod kuće i u porodici. Supruga mi je goorila da sam više sa šahom nego sa njom?! Zbog toga nikad nisam zažalio. Jer, šah je postao i još traje sastavni dio moga života.

Sve je to uticalo da sam, polako ali sigurno, išao iz turnira u turnir od „malih“ međuklupskih, opštinskih do „velikih“ republičkih i saveznih do međunarodnih. Spomenuću samo meni najdraži – Svjetsko šahovsko prvenstvo u Beogradu 2010. godine.

Sa radošću i tugom išao sam i na brojne memorijalne turnire. Radost je dolazila u tome što sam imao priliku da igram u čast nekog mog šahovskog druga, a tuga što je uglavnom rano otišo sa šahovske scene i od nas njegovih prijatelje i poznanika.

Stigle su me godine, nastavlja Ašonja. Ali, još se ne predajem. Predaje nema. To je i razlog da sam samo u ovoj godini organizovao i učestvovao na 25 šahovskih turnira, a i dalje kao predsjednik vodim Šahovski klub „Hendikep“ u Istočnom Novom Sarajevu i sekretar sam i aktivni član, igrajući šah, Šahovskog kluba „Gorski – Termag“ u mojoj Rogtici u kojoj se organizovano šah igra od sada davne 1961.

Uz entuzijzam u šahu, gdje je uvijek bio u redu najboljih, prisustvo Ašonje bilo je i u drugim oblastima njegovim zdravstvenim i ostalim mogućnostima dostuplnim. Naravno sve na volonterskoj i amaterskoj osnovi o čemu svjedoči i priznanje za najuspješnijeg volontera Srpske za 2020. godinu. Predsjednik je gradske organizacije slijepih i slabovidnih lica u Istočnom Novim Sarajevu. Dugo godina je aktivista sa zapaženim rezultatima na planu socijalizacije i društvene integracije lica sa invaliditetom za što je dobio i zlatnu plaketu od Saveza slijepih slabovidnih lica Republike Srpske. Tu su i brojne plakete, zahvalnice i pehari sa šahovskih turnira, ali i priznanje za sportistu invalida Srpske za 2016. i 2018. godinu kao potvrda ispravnosti njegovog životnog opredjeljenja i priznanje za ono što je godinama radio kao čovjrk ograničenih zdravstvenih mogućnosti ali sa velikim htjenjem da u okolini stvori ambijent za normalan život i zdravlje posebno mladih generacija.

Dokaz za to su i brojna priznanja za najboljeg sportistu i sportskog radnika Grada i opštine Istočno Novo Sarajevo i Istočna Ilidža počev od 2009. do 2020. godine. Prošla 2021. bila je u znaku virusa korona, a za ovu 2022. – vidjećemo reče Momir uz napomenu da za njegov društveni i šahovski put i uspjehe veliku zaslugu imaju Grad Istočno Sarajevo i opštine Istočno Novo Sarajevo, Istočna Ilidža, Trnovo i Rogatica koje su materijalno i moralno podržavali njegove aktivnosti.