Uz 80. godišnjicu pobjede nad fašizmom – Ustaničko Gučevo vraća sjećanje na svoje borce

ROGATICA – „Bijasmo  ljubav u srcu ovog kraja, bijesmo klasje jednog olujnog ljeta, neka sad sloboda našim glasom pjeva, za zemlju ovu pade i Gučevdska četa“,  je epigraf  koji je uklasan na granitnom spomen-obilježju  koje je avgusta 1972. podignuto u selu Gučevo kod Rogatice u znak zahvanosti i sjećanja na čuvenu Gučevsku ćetu Romanijskog partizanskog odreda iz perioda Drugog svjetskog rata.

Osamdeseta godišnjica pobjede  nad fašizmom u Drugom svjetskom ratu, koja se obilježava ovog ljeta gospodnjeg, je povod  grupi potomaka gučevskih rodoljuba kojih je kroz Gučevsku četu prošlo više desetina od kojih je samo u Romanijskom odredu i Šestoj istočnobosanskoj proleterskoj brigadi tokom rata poginulo preko 90 među kojima je osam puta po dve brata, dva puta  po tri, dva puta po četiri – Cerovići i Karišici,  pet braće Radonjića i dvanaest jedinaca u majke i oca od kojih niko nije ostao, niko osim slobode, zapisano je u knjizi Milana Mućibabića „Romanija koja živi – Raport Gučevske čete“ uz napomenu da je među poginulim bio 31 član KPJ, šest skojevaca, 18 puškomitrajezaca, tri komandira i dva komesara čete,  uz narodnog heroja Ratka Jovičića koji je rat preživio a u većem dijelu rata bio komandir čete.

Prvo sjećanje na Gučevsku četu nakon posljednjeg Odbrambeno-otadžbinskog rata upriličeno je za naredni  2. avgust, kog datuma je 1941. godine na početku Drugog svetskog  rata Gučevska četa,  da bi prekinula vezu ustaške bojne stacionirane u Rogatici i domaćih pristaša uglavnom iz komšija druge vjere, izvela prvu borbenu akciju na rušenju telegrafskih i telefonskih stubova između Rogatice i Stjenica (oko 18 kilometara), rušenju jednog manjeg mosta i na više mjesta zarušavanje ceste Rogatica – Podromanija – Sarajevo kroz područje  sadašnje opštine Rogatica.

To je  bio povod da se 2. avgust godinama prije posljednjeg rata  obilježavao u Gučevu i zato će i ovogodišnje sjećanje uz žitelja Gučeva i oklnih sela koja su „punila“ Gučevcsku četu, i podršku Opštinske uprave biti upravo tog datuma. Počeće, kazuje Milivoje-Mile Jovičić, sin prvoborca gučevskog kraja Jovana, koji kao izbjeglica iz Sarajeva, u kome je obavljao niz značajnih poslova, živi u Kanadi, a u svoje rodno Gučevo rado dolazi svake godine i po više puta, u kome je čak podigao  i planražu lješnika i gradi novu kuću iako mu je i „stara“,  oca Jovana,  sasavim pristojna mjestu i vreemenu, počeće polaganjem vijenaca i cvijeća na Spomen obilježje u Gučevu, koga sačinjava monumentalni mermerni somenik na kome su ispisana imena  90 poginulih Gučevljjana,  i spomen česama u koje je za ovu priliku udahnut novi život i koje i dalje  simbolizuju neprekidan život u ovom kraju na domak Rogatice, a ispod planina Devetaka i slobodarske Romanije. Tu je i dio teksta u kome se čita da je „u narodnooslobodilačkoj borbi 1941-1945. palo 90 boraca Gučevske čete, 20 boraca u drugim jedinicama i 190 žrtava fašističkog terora, o čemu će govoriti pukovnik Vojske Republike Srpske /VRS/ Slobodan Cerović i Milivoje-Mile Jovičić.I jedan i drugi imju šta kazati. Gučevo sa okolinom i NOB-a su nerazdvojni.