Pčelarska priča Miloša Nedića iz Rogatice – Mraz i kiše odnijele med

ROGATICA – Kraj jula je vrijeme kad pčelari u brdsko-planinskim područjima vrcanjem meda naplaćuju trud višemjesečnog rada oko pčela i u pčelinjacima.O tomr šta su očekivali, a šta dobili pčelari u Rogatici, kao izrazito brdsko-planinskom kraju, razgovarali smo sa Milošem Nadićem (74) iz Rogatice, koji je i predsjednik Opštinskog udruženja pčelara „Sat“, a kao registrovani pčelar kod nadležnih organa pčelari u radnim Brankovićima podno Vranja i Sjemeća.

– Iako imam košnicu-dvije više od 60 društava, zbog aprilskog mraza i kišnog maja, očekivano bio je slabiji rod meda. Ovo tim prije što smo u maju kad su u košnice trebale da teku „rijeke“ meda, ja i svi ostali pčelari na području opštine morali smo ih prihranjivati. Pri tome pomogao nas je, i hvala mu, vanrednom intervencijom načelnik opštine Milorad Jagodić. Iz budžeta opštine donirao nam je 2100 maraka. Za to je kupljeno 2 tone šećera, koga smo podijelili na naših 53 registrovana pčelara, koji imaju nešto više od 1300 društava, i samo zahvaljujući tome mogli smo se nadati nekom rodu meda, priča Miloš.

– Po mojoj procjeni, naglašava on, i nešto boljem vremenu tokom jula, moje pčele dale su 3 do 4 kilograma po društvu što je nešto malo bolje nego prošle godine koja je bila katastrofalno loša. Zato sam ja, uz sve neprilika koje prate pčelare u cjelini, zadovoljan. Pomirio sam se sa činjenicom da se neću mnogo omediti, pa sam prišao podmlađivanju društava. Prirodno razrojavanje ni ove godine nisam dozvolio. Vještačkim sam do sada broj društava povećao za sedam i planiram da ovih dana dobijem još pet. Matice kupujem od kolege pčelara Radoslava Jankovića iz Kovanja kod Rogatice.

Inače, stacionarno Miloš pčelari u rodnim Brankovićima. Njegove pčele „ordiniraju“ po prostranim livadama njegopvog sela, a po medljiku idu u obližnju crnogoričnu šumu na zapadnim padinama Sjemeća. Paše je u izobilju i što je najvažnije sve je čisto i zdravo. Takav je, kazuje on, i med koga donose njegove pčele. Da ne bi išle bog zna gdje i koliko daleko, Miloš im je vodu donio u pčelinjak. Rasjekao je četiri velike kamionske gume, dobro ih oprao i dezinfekovao i u njih nasuo vodu. S vremena na vrijeme tu vodu mijenja i kaže da je postigao pun pogodak. Pčele tu vodu koriste maksimalno.

Kao bivši visokokvalifikovani stolar u stolariji „Sjemaća“, Miloš je unio novinu i u izradu sanduka za pčelinja društva. Umjesto daske debljine 2 centimetra, njegovi sanduci su od daske debljine 5 centimetara. Oni su, po njegovom mišljenju, bolji i za zimu i za ljeto. Zimi čuvaju toplotu, a ljeti hlade.

– Za 15-tak godina koliko se bavm ovim zanimljivim, ali vrlo zahtjevnim hobijem, priča još on, utvrdio sam da pčela hoće pedantnost, urednost i stalnu pažnju pčelara. Ako se, primjera radi, propusti ili uradi površan pregled i ne primijene potrebne zaštitne mjere protiv varoe u pčelinjaku dolazi do nenadoknadivih gubitaka kroz uginuće pčelinjih društava.

Slično je i sa drugim bolestima koje prijete pčelama. Zato po njegovom mišljenju pčelar mora biti stalno uz pčele i samo tako može očekivati da mu one zahvale punim košnicama meda.

SUPRUGA KOVILJKA DESNA I LIJEVA RUKA

– Zato smo ja i supruga Koviljka, koja mi je desna i lijeva ruka u radu sa pčelama, preko cijelog ljeta ovdje u Brankovićima. Udružili smo ugodno sa korisnim. U mene srce radi uz pomoć četiri bajpasa, a ni njeno zdravlja nije za hvaliti pa nam boravak u prirodi i na čistom vazduhu dođe kao terapija. Ono meda što smo sakupili vrcanjem koje smo već okončali najvećim dijelom koristimo za vlastite potrebe i, kroz „donaciju“ u teglama ili kojom markom od onog što prodamo, pomažemo našu djecu, reče Miloš, a klimanjem glave potvrđuje Koviljka.